بیوکده

بیوگرافی رابین ویلیامز

رابین مک‌لورین ویلیامز (به انگلیسی: Robin McLaurin Williams) (زاده ۲۱ ژوئیه ۱۹۵۱ – درگذشته ۱۱ اوت ۲۰۱۴) بازیگر و کمدین آمریکایی بود. وی برندهٔ جوایز اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی، جایزه ساترن نقش اول مرد و گرمی شده بود.

نام اصلی : رابین مک لورین ویلیامز

تولد : ۲۱ ژوئیهٔ ۱۹۵۱ – شیکاگو، ایلینوی

والدین : رابرت فیتزجرالد ویلیامز

مرگ : ۱۱ اوت ۲۰۱۴ (۶۳ سال) – تیبورون، کالیفرنیا

محل زندگی :  شهرستان مارین (کالیفرنیا)

ملیت : ایالات متحده آمریکا

پیشه : بازیگر

سال‌های فعالیت : ۱۹۷۲-۲۰۱۴

همسر(ها) : والری ولاردی(۱۹۷۸-۱۹۸۸)

مارشا گریس ویلیامز(۱۹۸۹-۲۰۰۸)

سوزان اشنایدر (۲۰۱۱-۲۰۱۴)

تأثیرات : کونن اوبراین, Frank Caliendo, دات فان, Jo Koy, گابریل ایگلسیاس, Alexei Sayle, ادی مورفی

تأثیرپذیرفته(‌ها) : پیتر سلرز, ریچارد پریور, جاناتان وینترز, جرج کارلین, چاک جونز, اسپیک میلیگان

زندگی

او در شیکاگو به دنیا آمد و در میشیگان بزرگ شد. پدرش رابرت فیتزجرالد ویلیامز از نژاد انگلیس و ولز و ایرلند بود.
در ماه اکتبر سال ۱۹۹۷ در رتبه‌ی ۶۳ از فهرست «صد ستاره‌ی برتر تاریخ سینما» مجله‌ی «امپایر» قرار گرفت. البته همان سال نشریه‌ی «اینترتینمنت ویکلی» او را به عنوان «بامزه‌ترین مرد زنده‌ی جهان» انتخاب کرد.

او، رابرت دنیرو و فرانسیس فورد کوپولا (که از همسایگانش بود) مالک رستوران روبیکن در سان فرانسیسکو هستند.

در طول تولید فهرست شیندلر (۱۹۹۳) استیون اسپیلبرگ بارها با او تماس گرفت و صدای او را روی بلندگو گذاشت تا ویلیامز بتواند برای بازیگران و عوامل فیلمش جوک تعریف کند و حال‌وهوای آن‌ها را تغییر بدهد. ویلیامز اغلب از شخصیتش در کارتون علاالدین بهره می‌برد.

در ماه مارس ۲۰۰۹ با موفقیت عمل قلب باز را پشت سر گذاشت و از آن پس گیاه‌خوار شد.

در سپتامبر ۲۰۰۶ با سلامت کامل از مرکز توان‌بخشی درمان اعتیاد به الکل مرخص شد. او پیش از این در دهه‌ی ۱۹۸۰ هم یک بار بر اعتیادش به مواد مخدر و الکل غلبه کرده بود.

یک بار جیمز لیپتن از او پرسید که وقتی وارد بهشت می‌شود از خدا چه درخواستی دارد که پاسخ داد: «یک صندلی در ردیف اول کنسرت وولفگانگ آمادئوس موتزارت و الویس پریسلی.»

شمایل‌های کمدی زندگی او، جاناتان وینترز و ریچارد پریور بودند.

زندگی هنری

فعالیت‌های رابین ویلیامز، بیشتر در سینما، تلویزیون و تئاتر بود. او با اجرای نقش در مجموعه تلویزیونی مورک غریبه به اوج شهرت دست یافت.

درگذشت

جسد ویلیامز در خانه‌اش در منطقه غیرصنعتی تیبورون، کالیفرنیا، حوالی ساعت ۱۱:۵۵ صبح در تاریخ ۱۱ اوت ۲۰۱۴ پیدا شد و مرگ او رسماً در ساعت ۱۲:۰۲ بعد از ظهر در سن ۶۳ سالگی تایید شد. پلیس کالیفرنیا تأیید کرد دلیل مرگ رابین ویلیامز، خودکشی بوده است. ویلیامز از افسردگی شدید رنج می‌برد. او خود را در ویلایی که همراه همسرش در آن زندگی می‌کرد، حلق‌آویز کرد.وی در چند سال اخیر از افسردگی رنج می‌برد و خود به صراحت از مصرف کوکائین و الکل سخن می‌گفت، چند بار نیز برای ترک به مواد مخدر تلاش کرده بود. و با توجه به گفته‌های ناشر رابین ویلیامز نیز، او قبل از مرگ از افسردگی رنج می‌برده است، اگرچه این ناشر گزارش‌های مبنی بر خودکشی ویلیامز را قبول نکرده است. آزمایش پزشکی قانونی و تست سم شناسی برای ۱۲ اوت برنامه ریزی شده است. یک ماه پیش، ویلیامز خود را به مرکز درمان اعتیاد “هازلدن” در لیندستروم، مینه‌سوتا برای ادامه موارد اعتیاد به الکلش معرفی کرده بود.سوزان اشنایدر، همسر رابین ویلیامز گفته است که او در زمان مرگ به پارکینسون مبتلا بود.سوزان اشنایدر گفت که بیماری پارکینسون همسرش در مراحل اولیه بود، ولی او هنوز آمادگی لازم را برای اعلام عمومی ابتلایش به این بیماری نداشت.

واکنش‌ها به درگذشت این هنرمند

باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در پیامی که در توییتر وی منتشر شد، نسبت به مرگ رابین ویلیامز چنین ابراز تأسف کرد:او ما را به خنده واداشت. به گریه واداشت. او توانست در نهایت همه عناصر روح انسان را به تأثر وادارد.

همسر ویلیامز، سوزان اشنایدر اظهار داشته است که: “من همسرم و بهترین دوستم را از دست داده‌ام، در حالی که دنیا یکی از محبوب ترین و زیباترین انسان‌هایش را از دست داد. من به کلی دل شکسته هستم.”

مشاهیر به ادای احترام به ویلیامز پرداختند، از جمله همکار کمدینش استیو مارتین که در توییتر خود نوشت: “نمی‌توانم حیرت‌زده تر از این شوم که رابین ویلیامز، استعداد بزرگ، همکار و روح واقعی از دست رفته است.”

جوایز گلدن گلوب

برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی

افتخارات

او همچنین برنده جایزه اسکار، گلدن گلوب و گرمی است.

فیلم شناسی

•             شب در موزه: نبرد اسمیتسونین – (۲۰۰۹)

•             شب در موزه – (۲۰۰۶)

•             آر وی – (۲۰۰۶)

•             ربات‌ها – (۲۰۰۵)

•             یک ساعت عکاسی – (۲۰۰۲)

•             بی‌خوابی – (۲۰۰۲)

•             مرد دویست ساله – (۱۹۹۹)

•             پچ آدامز (۱۹۹۸)

•             ویل هانتینگ خوب – (۱۹۹۷)

•             دوستان – (۱۹۹۷)

•             هملت – (۱۹۹۶)

•             جومانجی – (۱۹۹۵)

•             خانم دابت فایر – (۱۹۹۳)

•             علاالدین (کارتون، دوبلر) – (۱۹۹۲)

•             مرگ دوباره – (۱۹۹۱)

•             بیداری‌ها – (۱۹۹۰)

•             انجمن شاعران مرده – (۱۹۸۹)

•             ملوان زبل – (۱۹۸۰)

•             به دام انداختن

•             چه رویاها می‌آیند

•             شاه ماهیگیر

•             رئیس جمهور بعدی

 عکس رابین ویلیامز

بیوگرافی و عکس رابین ویلیامز