بیوکده

بیوگرافی گونگ لی

گونگ لی (به چینی ساده‌شده: 巩俐؛ به چینی سنتی: 鞏俐) (زاده ۳۱ دسامبر ۱۹۶۵) یک بازیگر چینی سینما است. او نخستین بار از طریق همکاری با ژانگ ییمو کارگردان چینی به شهرت جهانی رسید و او را در اعتباربخشی به سینمای چین در اروپا و ایالات متحده یاری داد.

تولد : ۳۱ دسامبر ۱۹۶۵ ‏
شنیانگ، لیائونینگ

ملیت : چین

پیشه : بازیگر

همسر(ها) : اوی وِی مینگ ۱۹۹۶-۲۰۱۰

زندگی‌نامه

طی چندین سال بعد، پس از آغاز بکارش در فیلم ذرت سرخ، گونگ برای بازی‌های عالی‌اش در فیلم‌های متعدد ژانگ ییمو، هم در داخل و هم دنیا مورد تحسین قرار گرفت. او در فیلم «جودو» در سال ۱۹۹۰ حضور یافت. هنگامی که او به‌خاطر بازی در فیلم «فانوس قرمز را بلند کن» نامزد اسکار ۱۹۹۱ شد، بیش از پیش مورد توجه همگانی قرار گرفت. فیلم «داستان کیوجو» برای او جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم ونیز ۱۹۹۲ را به همراه داشت. بازی در این ملودرام درخشان، او را به عنوان نماد بازیگری بین‌المللی (برخاسته از چین) به همه معرفی کرد.

نقش‌هایی را که بازی کرد، اعتبار و وجهه او در دنیای سینما استحکام بخشیدند. آنچنانکه نشریه آسیاویک، او را یکی از فریبنده‌ترین ستاره‌های سینما در دنیا و یک بازگشت دلپذیر به دوره طلایی هالیوود دانست. گونگ و ژانگ، به هرحال تنها دو همکار نبودند و رابطه عاشقانه نیز با یکدیگر داشتند. هنگامی که گونگ به این رابطه شخصی‌اش در سال ۱۹۹۵ پایان داد (و سپس ازدواج با یک بازرگان)، رابطه حرفه‌ای‌شان نیز در آن مقطع زمانی پایان پذیرفت. (تا سال۲۰۰۶ که در فیلم نفرین گل طلایی ژانگ ییمو به بازی پرداخت.)

گونگ لی در شنیانگ مرکز استان لیائونینگ چین به دنیا آمد و پنجمین فرزند خانواده‌اش بود. پدر او یک پروفسور اقتصاد و مادرش که هنگام تولد او ۴۰ سال داشت، یک آموزگار بود. گونگ در جینان مرکز استان شاندونگ بزرگ شد. او از سن جوانی می‌دانست که قصد دارد یک بازیگر شود و در مدرسه نیز در آواز خوانی و رقص بهتر از دیگران بود. او سرانجام در کالج مرکزی هنرهای دراماتیک پکن در سال ۱۹۸۵ پذیرفته و در ۱۹۸۹ دانش‌آموخته شد. او هنوز یک دانشجو بود که ژاگ ییمو او را در سال ۱۹۸۷ برای بازی در نقش اصلی نخستین فیلمش به‌عنوان یک کارگردان برگزید.

حرفه

در سال ۱۹۹۳ جایزه انجمن منتقدان نیویورک (NYFCC) را برای نقش‌آفرینی در فیلم «وداع با محبوبم» به کارگردانی چن کایگه دریافت کرد. در سال ۲۰۰۶مجله پرمیر نقش‌آفرینی او را در رتبه ۸۹ برترین بازی‌های تمام دوران جای داد. همزمان با پیشرفت و افزایش نفوذش، گونگ به انتقاد از سیاست سانسور در چین پرداخت. فیلم‌های او «وداع با محبوبم» و «داستان کیوجو» به دلیل مضمون منتقدانه‌ای که داشتند در کشورش مورد غضب قرار گرفتند. یک مقام دولتی درباره صحنه‌های سکسی در فیلم «جودو» گفته بود که فیلم اثر بدی بر سلامت جسمی و روحی جوانان می‌گذارد.

به رغم تمام این اتفاق‌ها، گونگ برای چند سال از کار در فیلم‌های هالیوود سرباز زد، هم به خاطر نداشتن اعتماد به نفس در صحبت کردن به زبانانگلیسی و هم نارضایتی‌اش از نقش‌هایی که به او پیشنهاد می‌شد. نخستین بازی مهم او در یک فیلم انگلیسی‌زبان، ایفای نقش ماتسوموموی زیبا و انتقام‌جو در فیلم خاطرات یک گیشا بود. دیگر نقش‌های انگلیسی‌زبان او در فیلم‌های «میامی وایس» (۲۰۰۶) و «ظهور هانیبال» (۲۰۰۷) به انجام رسید. در همه این سه فیلم، او خطوط آواشناختی زبان انگلیسی‌اش را فرا گرفت.

زندگی شخصی

رابطه او با ژانگ ییمو هم حرفه‌ای بود و هم عاشقانه، که همین به‌وجود آورنده مشکلاتی در دوران همکاری طولانی آن دو نفر بود. این پیوند سرانجام در سال ۱۹۹۵ پایان یافت. در ۱۹۹۶ شایعه‌هایی مبنی بر ازدواج گونگ با یک بازرگان بزرگ سنگاپوری شنیده شد که مورد تکذیب او قرار گرفت. تا اینکه یک نشریه زرد سنگاپوری یک کپی از سند ازدواج آن دو را به چاپ رساند و سرانجام یک مهمانی عروسی را در باشگاه چینِ هنگ کنگ برگزار کردند.

فیلم‌شناسی

• ذرت سرخ (۱۹۸۷)
• جو دوو (۱۹۹۰)
• فانوس قرمز را برافراز (۱۹۹۱)
• داستان کیوجو (۱۹۹۲)
• بدرود همخوابه من (۱۹۹۳)
• زیستن (۱۹۹۴)
• مثلث شانگهای (۱۹۹۵)
• امپراتور و آدمکش (۱۹۹۹)
• ۲۰۴۶ (۲۰۰۴)
• خاطرات یک گیشا (۲۰۰۵)
• میامی وایس (فساد میامی) (۲۰۰۶)
• نفرین گل طلایی (۲۰۰۶)
• طلوع هانیبال (۲۰۰۷)
• شانگهای (۲۰۱۰)

دانستنی‌ها

• در جشنواره فیلم ونیز (۲۰۰۲)، رئیس هیئت ژوری بود. همان جشنواره‌ای که در سال (۱۹۹۲) با بازی خیره‌کننده‌اش در «داستان کیوجو» برنده شیر طلایی بهترین بازیگر زن جشنواره شده بود.
• در بیست و ششمین دوره جوایز فیلم هنگ کنگ، گونگ لی برای "نفرین گل طلایی" جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کرد.
• در نظرخواهی روزنامه «بیجینگ نیوز» گونگ لی بعنوان زیباترین ستاره چینی در سال (۲۰۰۶) برگزیده شد.
• نوع پوشش او در فیلم نفرین گل طلایی، در کشور چین جنجال‌برانگیز بود. گونگ لی از پوشیدن این لباس تنگ به این دلیل که نشاندهنده مد رایج در سلسله تانگ بوده، دفاع کرده است.